kosmopolityczny — «dotyczący kosmopolityzmu, kosmopolitów; nie mający żadnej przynależności narodowej» ∆ biol. Organizm kosmopolityczny «zwierzę lub roślina występujące na różnych kontynentach i w różnych strefach klimatycznych, wszędzie gdzie istnieją odpowiednie … Słownik języka polskiego
kosmopolita — m odm. jak ż IV, CMs. kosmopolitaicie; lm M. kosmopolitaici, DB. kosmopolitatów 1. «zwolennik, wyznawca kosmopolityzmu» 2. biol. «organizm kosmopolityczny» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
płonnik — m III, D. a, N. płonnikkiem; lm M. i bot. «Polytrichum, kosmopolityczny mech wysokości do 60 cm, o łodygach wzniesionych, gęsto pokrytych zielonymi lancetowatymi liśćmi; w Polsce pospolity płonnik błotny, rosnący na torfowiskach i w wilgotnych… … Słownik języka polskiego
purchawka — ż III, CMs. purchawkawce; lm D. purchawkawek «Lycoperdon, kosmopolityczny grzyb z grupy wnętrzniaków, o dużym, kulistym lub maczugowatym owocniku, w którym znajdują się zarodniki w postaci ciemnego proszku; rośnie na łąkach i polanach leśnych;… … Słownik języka polskiego